شاهکارآفرینش

چه کسی میــــــــ داند

چشـــــــــ م تو چشــــــــ مِ تو نیست

چشـــــــــ مه ذاتِ شکیبایی ام هست

درتنِ نازک وُ پیچک شده ات تا آفتاب 

تنِ تــــــــــو

اتمســــفرِ دنیای من است

نفسِ من شده است بی وقفه

وَ

زمین ,قلبِ تواست,که درآن زندانــــــم.

مـــــــاه , ابروی کمنــــدت 

ساحل , لبِ دریایی تو 

که

درهنگامه هرجذر و مدی بی پروا

می بوسمش و کُنجِ دلِ تو آرامم

وای 

وای خورشید 

خورشید چشمِ تو است

که بتابد برتارکِ تنهاییِ من هرلحظه

که زمین گیر شده ام.

میان شعرامشب

بوسیدمت تا فال تو باشد