چرامعطلی

ماهِ این آسمان

طالعِ ستاره ای را ببیند

که نشان خنکای بادِ برخواسته

از سینه کــــــــــــــــــــــــــــوی تو را بدهد 

بی هراس از حواس مردمانِ بی خبر .

آنوقت بی درنگ دست

برکلون درب خاطره ام خواهم برد 

حالا اگر نشان نشانِ خانه حوالی شمالِ این رویا بود 

لااقل 

تو اینبار نترس...